Onlangs bereikte ons weer eens een bizar bericht wat alles te maken had met goede bedoelingen, maar verkeerde keuzes. Een nog baby grijze roodstaart papegaai van amper 9 weken heeft het hierom ternauwernood overleeft. Het is een wat lang bericht geworden, maar absoluut de moeite van het lezen waard!
Iemand die blijkbaar al een tijd een koppel grijze roodstaart papegaaien heeft, maar nu voor het eerst dit jaar jongen erbij had, vroeg om ons advies. Er bleek een van de 3 jongen voortdurend z’n voeding eruit te gooien. Ze hadden het kuiken al een week uit het nest omdat het niet gevoerd werd en voerden het dus zelf bij met alle goede bedoelingen van dien.
Echter telkens kwam het voer wat tijdens het voeren uiteraard eerst in de krop terecht komt net zo hard weer naar buiten na enkele minuten en soms direct.
In paniek waren ze naar de dichtstbijzijnde dierenarts gegaan om te achterhalen wat er aan de hand kon zijn.
Standaard en zonder enig gedegen onderzoek ‘constateerde’ deze dierenarts ‘krop verzuring’ en liet de mensen betalen voor een arsenaal aan medicijnen en een dikke rekening voor het consult.
Ze kregen echter (gelukkig) thuisgekomen toch argwaan vanwege het hoge bedrag en na 2 dagen geen enkel effect van de ‘medicijnen’.
Ze kwamen terecht bij ons via Grijs Gebied en specifiek de Module ‘Papegaaien Welzijn’.
We vonden het alarmerende bericht via de support afdeling en konden gelukkig snel reageren met wat ons als eerste te binnen kwam bij het horen over het braken van de kleine jonge vogel.
Ondanks dat het eigenlijk schandalig is dat een dierenarts zelf niet te kennen geeft dat hij of zij geen verstand van vogels heeft, (immers deze dieren zitten niet in de basisopleiding!) kan men ze het niet direct kwalijk nemen dat ze niet op de hoogte zijn.
Elke papegaaien en parkietensoort heeft zo zijn soort eigen gevoeligheden en aanleg voor bepaalde kwaaltjes. Als je dat niet weet, kun je een totaal verkeerde diagnose stellen. Alleen jarenlange ervaring in de praktijk met vele soorten kan hier uitkomst bieden. Gelukkig deed deze kwestie mij onmiddellijk denken aan iets wat we zelf met een zeer jonge grijze ooit hebben meegemaakt in de begin tijd, minstens 22 jaar terug.
De Grijze Roodstaart papegaai heeft namelijk een soort ‘aanleg’ om vooral in gevangenschap, vanwege de voeding, chronisch kalkgebrek te ontwikkelen.
Wanneer dit aan de hand is bij de oudervogels die jongen hebben dan leid het jong OOK aan kalkgebrek. Dit is al snel ernstig genoeg, zodat in het vogellichaam botontkalking het gevolg is. Het lichaam heeft immers dringend kalk nodig en haalt dit dan uit de botten. Dit heeft tot gevolg dat de botten ook bij een kuiken zwak worden.
Een totaal onervaren dierenarts denkt bij het aanzien van zo’n brakend kuiken aan het meest voorkomende probleem bij kromsnavelkuikens namelijk kropverzuring door ondeskundige handopfok.
Echter hij heeft geen idee dat een soort als de grijze roodstaart gevoelig is voor botontkalking door bij deze soort veel voorkomend kalkgebrek en slaat daarmee een totaal verkeerde, niet zelden fatale weg in.
Door de zwakke botten zakt het jong letterlijk door z’n pootjes.
Iets wat stikstof nooit teweeg kan brengen overigens.
Doordat het jong ahw in elkaar zakt, ontstaat er net genoeg druk op de krop dat dit de voeding naar buiten perst.
Niks kropverzuring, dat ruik je bovendien.
Het jong zou zonder ingrijpen uithongeren doordat hij nooit voldoende voedsel kan binnenhouden, de botten niet sterk kunnen worden en hij veel teveel energie verspilt die juist nodig is om te groeien aan kalkgebrek compenseren.
Dus! Mijn advies was direct naar een echte vogelarts te gaan en een bloedtest te laten doen op kalkgebrek. Dit werd gisteren uitgevoerd en BINGO.
De vogel wordt nu na correcte diagnose ook correct behandeld en maakt grote kans dit te overleven…zodat zijn gemiddelde levensverwachting van maar liefst ruim 65 jaar succesvol kan worden volgemaakt.
Hoe behandel je zoiets?
Allereerst krijgen ze een injectie met voldoende kalk. Daarna moet zowel bij de ouder vogels als bij alle aanwezige jongen dagelijks extra kalk worden toegevoegd aan water en/of voeding.
Er bestaan hiervoor voedingssupplementen o.a. van Versele en andere merken.
Een klein nadeel van deze merken is dat het poeder slecht oplost in water. Het merk Calcitat echter heeft hier letterlijk en figuurlijk een goede oplossing voor gevonden ook in poedervorm, maar dus wel goed oplosbaar in water. Hierdoor merkt de vogel zelf niet dat hij het binnen krijgt. Dit middel is via een goede in vogels gespecialiseerde dierenarts verkrijgbaar. Daarnaast wordt het aantal keren voeding vergroot, zodat steeds kleine hoeveelheden gegeven worden die op tijd de krop kunnen verlaten. Uiteraard wordt de vogel goed op temperatuur gehouden om geen energie te verliezen aan warm blijven, terwijl het nodig is om op te knappen en te groeien.
Dit heeft destijds voor de grijze bij wie wij dit probleem aantroffen perfect gewerkt, het is nog steeds een stevige uiterst levendige vogel.
Voor iedereen die na het lezen van dit verhaal net als wij weer tot de orde van de ‘vogel dag’ is geroepen, maar nog geen lid is van de Papegaaienschool of Grijs Gebied regel vandaag nog jouw LEVENSLANGE toegang tot het grootste online papegaaien project ooit en heb voortaan alle noodzakelijke kennis, ervaring en advies binnen handbereik.
Wanneer je dit enorme naslagwerk altijd achter de hand hebt, is er gewoonweg geen kans dat iets zoals zojuist beschreven kan gebeuren. Eerst even inloggen als je denkt dat er iets mis is met je vogel en je hebt direct ruim 20 jaar ervaring, expertise en de aandacht van vele mede liefhebbers tot je beschikking!
Alleen al de ruim 25 jaar dagelijkse ervaring met alle in Nederland gehouden kromsnavels van de vogelarts met wie we interviews voor dit project opgenomen en geïntegreerd hebben, is het al meer dan waard.
Vergeet niet dat alles wat we schrijven hier over ‘papegaaien’ ook geld voor parkieten.
Ken je nog meer papegaaien en/of parkietenliefhebbers bij wie onze info van pas kan komen? Stuur dit artikel gerust even door. Hoe meer kromsnavels we met z’n allen kunnen helpen aan de beste kwaliteit van leven die maar mogelijk is in gevangenschap hoe beter.