Wat is uw advies?

“Ik ben Piet, zal ik nu 2 Pyrrhura’s kopen of niet?”

Een vraag die door elke leek aan elk soort deskundige waarschijnlijk wel een keer gesteld zal zijn, is: “Wat is uw advies?”
In  welk (vak-) gebied je ook bent gespecialiseerd, het is logisch dat anderen die juist daar wat minder bekend mee zijn jou om advies zullen vragen.
Als je slim bent, heb je dat natuurlijk zelf ook al regelmatig gedaan als je iets te weten wilde komen.

Het zal je niet verbazen dat als je ruim 15 jaar intensief bezig bent met zowel het kweken als het tot huisdier socialiseren van papegaaien en parkieten regelmatig om advies gevraagd wordt.
Dit resulteert bij ons in elk geval in een e-mail verkeer dat tussen de 4000 en 6000 emails per week ligt.
Door allerlei ‘logistieke maatregelen’ proberen we dit voor hobbyisten best wel extreme digitale
vraag en antwoord verkeer enigszins in overzichtelijke banen te leiden, wat helaas niet altijd lukt.

Juist omdat we eigenlijk 2 zeer verschillende, maar op het oog overeenkomende hobby’s ‘uitoefenen’, namelijk het kweken
van papegaaien en parkieten, maar ook het tot huisdier socialiseren van dezelfde van oorsprong wilde dieren, en dit ook beiden nog eens
zeer gedetailleerde kennis en vaardigheid met zich meebrengt, vergt het heel wat tijd om ogenschijnlijk simpele vragen adequaat te kunnen beantwoorden.

In dit artikel zal ik een poging wagen tot het geven van advies omtrent de wel of niet aanschaf van een papegaai of parkiet als huisdier en dan met name de vraag of het er beter 1 kan zijn of dat men er verstandiger aan doet om meteen 2 papegaaien of parkieten aan te schaffen.

Wat zijn de voor en tegens?

Het blijft altijd lastig op afstand een situatie juist in te schatten om er een verstandig advies aan te kunnen verbinden, maar met wat ik weet over de persoonlijke omstandigheden van de vraagsteller, zal ik altijd proberen een zo objectief mogelijk advies te geven, want een goede beslissing komt nu eenmaal tot stand door goede raadgeving. Soms houd dat eenvoudigweg in een antwoord dat men niet wil horen, zoals: u bent niet geschikt om een papegaai of parkiet als huisdier te houden, begin er dus niet aan.

Allereerst misschien ten overvloede, de hobby van het houden van een parkiet of papegaai als huisdier is een totaal andere dan die van het kweken er van.
Dit wordt niet zelden verward, niet erkent en vaak zelfs niet eens als apart staande hobby geaccepteerd.

Dit geconstateerd en gezegd hebbende, geeft dat dus reden genoeg voor ons om voordat wie dan ook begint met het houden van een kromsnavel als huisdier,
er alles aan te doen dat men zo goed mogelijk is ingelicht voordat men een definitieve keuze maakt, en ook wanneer men eenmaal een kromsnavel in huis heeft.

Het is niet zozeer moeilijk om een kromsnavel als huisdier te houden, maar eerder ‘anders’ dan het geval is bij de bekende gedomesticeerde huisdieren zoals hond, kat en knaagdier. Niet in de laatste plaats omdat de gemiddelde kromsnavel minstens 2 maal zo oud wordt als deze andere huisdieren en men dus veel langere tijd moet zorgen dat men het ‘gezellig houd samen’.

Elke kromsnavel blijft een gesocialiseerd wild dier en geen gedomesticeerd huisdier. Daarin ligt of de basis voor een totale mislukking of juist de basis van het succes, wanneer men de natuurlijke behoeftes van het dier kent EN in staat is deze op een creatieve manier in te vullen gedurende het hele leven van de kromsnavel als huisdier.

De laatste plaats waar je een genuanceerd degelijk advies kunt krijgen om er achter te komen of het voor jou de juiste beslissing is om de komende 30 jaar een kromsnavel als huisdier in huis te gaan houden is het internet. Afgezien van een handje vol echt ervaren deskundige misschien zelfs ‘professioneel te noemen hobbyisten’ zijn er gewoonweg te veel goed bedoelende ‘leken liefhebbers’ die om welke reden dan ook een vogel als huisdier houden en uitsluitend om die reden zichzelf tot deskundige hebben verheven in allerlei forums en andere babbel kanalen. Er zijn nu eenmaal heel veel verschillende facetten die een rol spelen bij het houden van een papegaai of parkiet als huisdier, waardoor niemand een ander zomaar even een bepaald advies kan geven zonder eerst de noodzakelijke details te kennen van de advies vrager. Als het gaat om de aanschaf van een papegaai of parkiet en iemand stelt je de vraag of hij of zij er wel geschikt voor is en welke soort dan indien ‘ja’ gekozen moet worden, weet je direct dat je met een leek te maken hebt. Je begint dan bij het begin: Wie bent u, hoe zien uw leefomstandigheden er uit? Hoe ziet uw agenda er uit? Uit hoeveel personen bestaat uw huishouden? Wie gaat voor de vogel zorgen? Hoeveel tijd kunt u per dag aan de vogel besteden? Wat bent u van plan in die tijd dan te gaan doen met uw vogel? Wat verwacht u precies van het houden van een papegaai of parkiet als huisdier? En zo kan ik nog even doorgaan.

Onlangs werd mij weer eens gevraagd advies te geven of iemand nu 1 of 2 Pyrrhura’s moest gaan houden. Men had een andere verkoper getroffen die zijn of haar vogel niet wilde verkopen als er niet voor een tweede vogel erbij gezorgd zou worden.

Dat iemand een Pyrrhura niet wil verkopen als er geen ‘maatje’ bij wordt gezocht is op z’n zachtst gezegd vreemd.
In hoeverre kent deze persoon u en uw omstandigheden, agenda en mogelijkheden om te kunnen adviseren voor of tegen een tweede vogel?

Als de verkoper echter de vogel als uitgangspunt neemt, waar baseert hij het dan op dat er een ‘maatje’ bij zou moeten?

Een kweker denkt vaak als een kweker en heeft zich doorgaans niet verdiept in de sociale eigenschappen en gedragskunde van de kromsnavel die men houd of verkopen wil.
Zij hebben zich een beeld gevormd van hoe volgens hun de betreffende soort in de natuur leeft en denken er dan goed aan te doen gezelschap van soortgenoten ten alle tijde
als goed of zelfs noodzakelijk te zien. Niet onbegrijpelijk, vaak ook niet kwaad bedoeld, maar binnen het kader van ‘kromsnavel als huisdier’ meestal volledig verkeerd.

Als het dier namelijk deskundig is voorbereid op een leven als huisdier is het niet noodzakelijk om er een tweede vogel bij te hebben, want het dier is immers geleerd om intensief relatie met de mensen te onderhouden, wat per definitie het geval zou moeten zijn bij elke vogel die als huisdier wordt aangeboden.

Een ‘maatje’ echter in het perspectief van een kweker is helemaal niet altijd zo eenvoudig te vinden. Een soortgenoot van dezelfde leeftijd en het tegenovergestelde geslacht is zeker in deskundige kwekers kringen beslist niet per definitie een ‘maatje’, wat je daar dan ook wel onder verstaat. Zet eens 2 in jouw optiek bij elkaar passende mensen in 1 huis en kijk hoe lang het duurt voordat het huis is afgebroken.

Een tweede vogel er bij is in de meeste gevallen prima, maar betekend voor degene die ze als huisdier houd dubbel werk, dubbele investering, dubbele zorg
en dubbel relatie onderhouden teneinde het ‘tam zijn’ te behouden en zelfs te ontwikkelen.

In dat opzicht is het voor een Pyrrhura die als huisdier wordt gehouden ook helemaal niet verkeerd om juist een tijd alleen gehouden te worden om ( bij een jonge vogel bijvoorbeeld) het socialisatie proces goed doorgang te laten vinden. Immers een jonge net tot huisdier gesocialiseerde kromsnavel is pas net begonnen met het opbouwen van relatie, wanneer hij degene die hem gesocialiseerd heeft als peutertje verlaat voor de definitieve nieuwe verzorger.

Geeft deze laatste persoon twee vogels gelijkmatig de juiste aandacht, dan zullen zij zich evenredig als tamme kromsnavels ontwikkelen.

Echter leert de praktijk dat zeker onervaren nieuwe verzorgers de handen al vol hebben aan het ‘op de rails houden’ van 1 kromsnavel, laat staan als er 2 zijn die continu aan de ‘verleiding’ worden blootgesteld de mens als gemeenschappelijke vijand te gaan zien. Die ‘vijand’ heeft wel het formaat van ene Goliath in het perspectief van een piepklein prooidier wat de 20 cm lange Pyrrhura toch altijd is en blijft. Wijsheid, geduld en fijngevoeligheid zijn dus zeker op z’n plaats.

Een halve dag alleen zijn, is voor de meeste Pyrrhura’s geen ramp, mits in de overige tijd dan ook goed met de vogel wordt omgegaan.

Twee deskundig gesocialiseerde Pyrrhura’s die samen als huisdier worden gehouden, krijgt men zelden aan het broeden. Ook al zou het een ‘onverwant koppel’ betreffen.
Dit komt doordat bij deskundige socialisatie tot huisdier, een soort ‘imprinting proces’ heeft plaatsgevonden, waardoor de vogel de mens bijna als soortgenoot ziet en zijn echte soortgenoot
op de tweede plaats zal stellen. Duidelijk mag zijn dat hier dus altijd een grote verantwoordelijkheid ligt voor degene die de vogel of vogels als huisdier gaat houden.
Je bent levenslang verantwoordelijk voor hun welzijn, zowel met 1 vogel als met 2 vogels of meer.

Uiteraard gaat het met de juiste voorbereiding en creativiteit meestal zodanig goed, dat men al heel snel de ‘hindernissen’ is vergeten en ontzettend veel plezier beleeft aan deze intelligente actieve dieren, wat Pyrrhura’s beslist zijn.

Ik hoop dat u met deze informatie dichter bij een weloverwogen beslissing zult kunnen komen. Of u nu wel of geen papegaai of parkiet in huis gaat houden.